کودکان امروز، حاملان برنامه‌های توسعه در آینده هستند. فراهم کردن یک محیط آموزشی شاد و مفرح برای آنها، به منزله سرمایه‌گذاری‌ بلندمدتی است که بازدهی آن دیر یا زود دارد، اما سوخت و سوز ندارد.

در سال‌های اخیر در زمینه شادی و نشاط اجتماعی و اهمیت آن در جامعه تحقیقات متعددی صورت گرفته است. نتایج و یافته‌های اغلب این پژوهش‌ها بیانگر این است که خواسته‌های فطری و نیازهای روانی نقش مهمی در سلامت فرد و جامعه داشته و می‌تواند در فراهم کردن زمینه‌های توسعه جامعه نقش قابل توجهی داشته باشد.

بر همین اساس، از سال ۲۰۰۰ میلادی به بعد سازمان ملل برای تعیین سطح توسعه‌یافتگی کشورها عواملی نظیر شادی و نشاط، امید به آینده، خشنودی و رضایت مندی را مورد توجه قرار داده است.

ایران نیز غافل از این مساله نبوده و در موارد متعدد به این مساله توجه کرده است. یکی از این موارد  بند ب» ماده ۹۷ برنامه چهارم توسعه است که به صورت صریح دولت را مکلف کرده تا به منظور پیشگیری و کاهش آسیب های اجتماعی نسبت به تهیه طرح جامعی برای بسط و گسترش روحیه نشاط، شادابی، امیدواری، اعتماد اجتماعی، تعمیق ارزش‌های دینی و هنجارهای اجتماعی اقدام نماید.

بعلاوه، اهمیت اثر این موضوع بر دیگر مسائل جامعه، از قبیل پرخاشگری، خشونت، دعواها و نزاع‌ها می‌گذارد تا جایی است که  بارها  سعید نمکی»، وزیر بهداشت از کمبود سطح شادی و نشاط اجتماعی در جامعه خبر داده و خواستار ت گذاری‌ها و برنامه‌ریزی‌هایی جهت افزایش میزان نشاط اجتماعی شده است.

مدارس و محیط های آموزشی كه به نوعی خانه دوم برای فرزندان ما به شمار می آیند، نیازمند فضایی شاد و نشاط آفرینند؛ فضایی كه در كنار ایجاد علاقه مندی بیشتر دانش آموزان به محیط آموزشی، بستر بروز خلاقیت ها خواهد شد.

نظام آموزش و پرورش بی شك نقشی مهم در بروز خلاقیت افراد دارد. برای این منظور سیستم آموزشی به رغم بسیاری از مشكلات و نارسایی های موجود، باید به سمت بهبود و ارتقای شاخص ها و امكانات خود گام بردارد. یكی از این شاخص ها، شادی و نشاط در مدارس و محیط های آموزشی است، چرا كه دانش آموزان در فضای شاد انگیزه بیشتری برای حضور فعال در مدرسه خواهند داشت؛ فضایی كه می تواند زمینه بروز و ظهور خلاقیت ها باشد.
شادی و نشاط یكی از ضرورت های جامعه است كه می تواند به پویایی و سرزندگی آن منجر شود و با ایجاد خلاقیت و انگیزه در میان افراد به پیشرفت جامعه یاری رساند.
این روزها اما آمارها و گزارش های خوبی از وضعیت شادی و نشاط در جامعه ایران به گوش نمی رسد و طبق آمارهای جهانی، ایران در میان كشورهای جهان از رتبه پایینی در زمینه شادی برخوردار است. لاجرم محیط های آموزشی ما نیز از این شرایط جدا نیستند.
این در حالی است كه در آموزه های دینی و فرهنگ ملی ما به دفعات بر اهمیت نشاط و شادی تاكید شده است. در قرآن كریم، مفهوم شادی بارها با الفاظی مانند فرح، فرحوا، تفرح، تفرحوا، تفرحون، یفرح، فرحون و فرحین» آمده است.
خداوند در آیه 58 سوره یونس» می فرماید: بگو به فضل و رحمت خدا باید خوشحال شوند كه از آنچه گردآوری كرده‏ اند بهتر است.(قُلْ بِفَضْلِ اللَّهِ وَ بِرَحْمَتِهِ فَبِذلِكَ فَلْیَفْرَحُوا هُوَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ)
در حكمت 8 نهج البلاغه» نیز از حضرت علی (ع) نقل شده است: این دل ها همانند بدن ها خسته و افسرده می شوند و نیاز به استراحت دارند، در این حال، نكته های زیبا و نشاط انگیز برای آنها انتخاب كنید.
در كنار فرهنگ دینی ما، فرهنگ كهن ایران زمین هم سرشار از نمادهای شادی و نشاط است كه آیین ها و جشن های شادی چون یلدا» و نوروز» از جمله این نمادها هستند.

استفاده از رنگ های مختلف در كلاس ها، فضاهای آموزشی و دیوار نگارهای حیاط مدرسه، همانند موتور محرك افزایش قدرت یادگیری دانش آموزان عمل می كند كه راندمان آموزشی را بالا می برد.

طبیعت اطراف ما، سرشار از رنگ هایی است كه دیدن آن ها، بسته به احساس فردی، شادی و نشاط آور است و هر یك تاثیرات متفاوتی بر ذهن و روان ما دارد.
به بیانی دیگر، رنگ ها، فرد را در شناخت بهتری از وضعیت روحی و ضمیر ناخودآگاه و محیط اطراف خود یاری می كنند. به همین علت، از تاثیر رنگ ها بر مسایل آموزشی و یادگیری نباید غافل ماند چرا كه به گفته روانشناسان محیطی، 80 درصد اطلاعات دریافت شده مغز، از راه بینایی به دست می آید. همچنین استفاده از رنگ در فضای آموزشی و كلاس های درس، سرعت یادگیری وگیرایی دانش آموزان را افزایش داده و به عنوان محرك حس بینایی، به بهبود قدرت یادگیری و ماندگاری اطلاعات كمك می كند.
 اهمیت به رنگ متاسفانه در فضاهای آموزشی كشورمان به دست فراموشی سپرده شده و در ساخت مدارس، تنها به ایمنی و تعداد كلاس ها برای گنجاندن دانش آموزان بیشتر دقت می شود و به تاثیر رنگ ها بر یادگیری و شادی آوری به دانش آموزان توجهی نمی شود.
در مدارس و فضاهای آموزشی ما، متخصصان هنری و روانشناسی جایگاهی ندارند و كمتر به مسایل روحی روانی توجه می شود. حال آن كه با راهنمایی و مشاوره و استفاده از تجارب آنان می توان فضای آموزش و پرورش را به گونه ای طراحی كرد كه شاهد اثربخشی رنگ ها در افزایش راندمان آموزشی باشیم.

لباس فرم مناسب دانش‌آموزان می‌تواند تاثیر بسزایی در ایجاد روحیه نشاط و شادی در مدارس داشته باشد. لباس فرم مناسب دانش‌آموزان می‌تواند تاثیر بسزایی در ایجاد روحیه نشاط و شادی در مدارس و احساس امنیت آنان در مدرسه و خارج از آن داشته باشد.

 در فرهنگ غنی اسلامی تاکید فراوانی بر حمایت از قشر ضعیف شده است که از این نظر لباس فرم یکسان و یک‌رنگ نقش ویژه‌ای در کاهش فاصله طبقاتی داشته و می‌تواند موجب آن شود که هیچ دانش‌آموز کم بضاعتی احساس کمبود و سرخوردگی نکند.

 وظیفه آموزش و پرورش تسهیل‌گری و همکاری همه‌جانبه است؛ بنابراین باید هر آنچه که در توان داریم به کار گیریم تا این امر به نحو احسن توسط مدارس اجرایی شود، اما در این بین نباید از مشارکت اولیا غافل شد. نقش انجمن اولیا در پیکره آموزش و پرورش بسیار حساس و موثر است به همین دلیل مشارکت انجمن اولیا در امر ساماندهی لباس ضرورت دارد .

طرح ساماندهی لباس فرم مدارس، فرصتی مناسب جهت اشتغاایی و تحقق شعار رونق تولید و اشاعه فرهنگ مصرف کالای ایرانی است و اگر این مهم انجام شود شاهد شکوفایی اقتصادی و دلگرمی تولیدکنندگان خواهیم بود.

 رسیدگی به مشکلات دانش‌آموزان بی‌بضاعت از جمله دغدغه‌های اصلی آموزش و پرورش بوده و در این راستا سعی بر این است که در سال تحصیلی پیش‌رو در وهله اول دانش‌آموزان بی‌بضاعت شناسایی شده و در مرحله بعد جهت حمایت از آن‌ها با استفاده از ظرفیت نهادهایی مثل کمیته امداد، مجمع خیرین و . تدابیری اندیشیده شود .

انتظار می‌رود ساماندهی و نظارت بهتر و جدی‌تری در خصوص توزیع لباس فرم مدارس انجام شود تا حقی از اولیا و دانش‌آموزان ضایع نشود.

در آموزش قرآن کریم، در هر مرحله‏ای، اعم از آموزش روخوانی و روان‏خوانی یا مفاهیم و مانند آن، باید سعی شود که علاقه دانش‏آموزان نسبت به درس و کلاس افزایش یابد و شور و شوقی برای این کار در آن‏ها به وجود آید.این اشتیاق با راه‏هایی که معلم در کلاس پیش می‏گیرد و روش‏هایی که به اجرا درمی‏آورد، باید زیادتر شود و تا پایان درس و کلاس باقی بماند.
1.برگزاری کلاس قرآن، خارج از کلاس درس. تا حد امکان سعی می‏کردم، کلاس قرآن در نمازخانه مدرسه برگزار شود.این مسأله سبب می‏شد که کلاس از حالت یکنواخت درسی خارج شود و شکل مخصوص کلاس قرآن به خود بگیرد.البته در یکی دو مدرسه هم که مسجد در کنار مدرسه یا
چند تجربه در جذب دانش‏آموزان به آموزش قرآن کریم
نزدیک مدرسه بود، ضمن هماهنگی با هیأت امنا و امام جماعت مسجد و مدیر مدرسه، بیش‏تر کلاس‏ها را در مسجد برگزار می‏کردم.
2.استفاده از رحل برای تلاوت قرآن کریم.سعی می‏کردم که به تعداد دانش‏آموزان، رحل تهیه شود؛حال به صورت خرید یا در صورت امکان، امانت یا به هر شکل ممکن دیگر.در بعضی از کلاس‏ها هم که رحل به اندازه کافی نبود، از جعبه‏های یک اندازه که بخشی از آن بریده شده و برای استفاده مناسب شده بود، استفاده می‏کردیم.
کم‏کم که تعدادی رحل تهیه می‏شد، آن‏ها را به کسانی می‏دادیم که مرحله‏ای از آموزش قرآن را گذرانده بودند و یا در اثر تمرین و ممارست، موفق به یادگیری روخوانی یا مفاهیم و.شده بودند.این امر سبب تشویق دیگران برای یادگیری می‏شد.
3.وضو گرفتن برای حضور در کلاس.دانش‏آموزان را برای شرکت در کلاس، به وضو گرفتن تشویق می‏کردم.البته داشتن طهارت هنگام دست زدن به کلمات و آیات و غیره توصیه می‏شد، ولی معمولا اام و اجباری در کار نبود.البته معمولا قریب به اتفاق دانش‏آموزان با وضو در کلاس قرآن حاضر می‏شدند.
4.شرح ضرب‏المثل‏های قرآنی.آیات یا قسمت‏هایی از آن‏ها را که به صورت مثال یا ضرب‏المثل در صحبت‏های روزمره به کار می‏روند، در کلاس می‏گفتم و به دانش‏آموزان توصیه می‏کردم که این آیات را در دفتری یادداشت کنند، مفهوم و موارد استفاده آن‏ها را نیز بنویسند؛مانند:انما المؤمنون اخوه، لیس للانسان الا ما سعی، ان مع العسر یسری، ان النفس الاماره بالسوء الا ما رحم ربّیو موارد دیگر.
5.حفظ و ترجمه دعاهای قرآنی، برای خواندن و تکرار دعاها و همچنین تلاوت آن‏ها در قنوت نماز و غیره.توصیه به آموزش و یادگیری دعاهایی که خداوند به بندگان خود برای درخواست نیازشان دستور فرموده است، علاوه بر اثر مثبت و سازنده در فرد، سبب تشویق به یادگیری می‏شود.